ความรับผิดชอบกับชีวิตมหาวิทยาลัย

(ภาพเฟรชชี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์)

 ในการเรียนระดับมหาวิทยาลัยความรับผิดชอบต้องมาก่อน
     เมื่อเราสามารถผ่านการสอบคัดเลือกเข้าไปศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยแล้ว ยังฟิตหาหนังสือเรียนที่จะใช้เรียนในมหาลัยมาอ่านกันหรอกครับ แต่พยายามเตรียนพร้อมและปรับตัวกับหลายสิ่งหลายอย่างที่กำลังจะเปลี่ยนไปจากการเรียนมัธยมเป็นอย่างมาก เพราะเราอาจจะคุ้นเคยกับการเข้าแถวเคารพธงชาติทุกวัน
แต่ในมหาวิทยาลัยไม่มีแล้วครับ บางครั้งแปดโมงเช้าแล้วเรายังนอนกลิ้งอยู่บนเตียงอยู่เลยเพราะว่าวันนี้ไม่มีเรียนตอนเช้า หรืออาจจะกำลังกินข้าวอยู่กับเพื่อนที่โรงอาหารเพราะมีเรียนตอนเก้าโมงเช้า ความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญและน่ากลัวที่สุดของช่วงรอยต่อระหว่างมัธยมศึกษาและการเรียนระดับมหาวิทยาลัยก็คือ"ความรับผิดชอบ"ครับ เพราะในระดับมหาวิทยาลัยไม่มีใครมาสั่งคุณอีกแล้วครับว่าคุณต้องตื่นนะ คุณต้องเข้าเรียนนะ คุณต้องอ่านหนังสือนะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความรับผิดชอบของตัวเองครับว่าต้องการที่จะทำอะไร ไม่มีคุณครูมาจู้จี้จุกจิกเรื่องส่วนตัวของพวกเราอีกแล้วครับ
    
     ฟังแล้วแล้วคงดูเหมือนสวรรค์ของน้องๆขาสั้นคอซองใช่ไหมครับ แต่ว่า.. ท่ามกลางสวรรค์นี้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีแต่เรื่องดีๆเสมอไปเพราะการที่เราอยากทำอะไรก็ทำ ไม่มีใครมาบังคับเราแล้ว ทำให้ระดับความรับผิดชอบของเราลดต่ำลงอย่างไม่รู้ตัวครับ จากที่เคยไปเรียนสาย โดดเรียน ไม่มีเรียนโดยไม่มีเหตูผล ออกจากโรงเรียนทั้งที่ยังไม่เลิกเรียนซึ่งถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ในระดับมัธยม ต้องถูกหักคะแนน ถูกทำโทษ ถูกเชิญผู้ปกครอง แต่ในระดับมหาลัยแล้วเรื่องพวกนี้แทบจะกลางเป็นเรื่องปกติ บางวิชาเราอาจเห็นเพื่อนบางคนแค่วันสอบเก็บคะแนนเท่านั้น

(ภาพเฟรชชี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชา EBM มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์)

  
เรียนน้อยลงแต่เรียนยากขึ้น
     การเรียนการสอนในมหาวิยาลัยนั้นไม่ได้มีตารางเรียนแน่นสุดๆเหมือนระดับมัธยมปลายอีกแล้วที่จะมีเวลาพักเพียงช่วงพักเที่ยงเท่านั้น นักศึกษาปีหนึ่งนั้นทางมหาวิทยาลัยจะจัดตารางเรียนให้ก่อนซึ่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกวันจะเริ่มเรียนแปดโมงเช้าเสมอไป บางวันเรียนเก้าโมง บางวันเรียนสิบโมง บางวันเรียนแค่ตอนบ่ายหรืออาจจะไม่มีเรียนเลยทั้งวันก็เป็นได้ การเข้ารียนในระดับมหาวิทยาลัยนั้นบางวิชาจะไม่มีการเช็คชื่อ ไม่มีคะแนนจิตพิสัยให้เหมือนตอนมัธยม เข้าเรียนทุกคาบแต่ทำข้อสอบไม่ได้ก็ได้เกรด F ไปเป็นเรื่องปกติ บางคนไม่เข้าเรียนเลยแต่ตั้งใจอ่านหนังสือค้นคว้าด้วนตัวเองจนคว้าเกรด A มาได้ก็มีเหมือนกัน ดังนั้นสิ่งที่ต้องปรับตัวให้มากก็คือการมีความรับผิดชอบต่อตัวเองครับ บางคนว่างตอนเช้า นอนเพลินตื่นมาอีกทีก็บ่ายโมง ทำให้สุดท้ายไม่ได้เข้าเรียนคาบวิชาตอนบ่ายเสียอย่างนั้น เพราะอาจารย์ก็ไม่เช็คชื่อ ไม่รู้จะเข้าเรียนไปทำไม เข้าไปก็หลับ นักศึกษาหลายๆคนรู้สึกแบบนี้เมื่อได้มาเรียนมหาลัยครับ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ต่างกันอยู่ที่ว่าสำหรับคนที่มีความรับผิดชอบแล้วแม้ว่าเขาจะตื่นไปเรียนไม่ทัน เขาก็จะถามเพื่อนว่าเรียนเรื่องอะไร และก็ใช้เวลาคว้าเรื่องนั้นๆให้เข้าใจ เพื่อที่ว่าเวลาสอบจะได้ทำได้ครับ
ต่างจากคนที่ไม่มีความรับผิดชอบซึ่งเมื่อไม่ได้ไปเรียนแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆสุดท้ายแน่นอนครับ ไม่มีทางทำข้อสอบที่เป็นข้อเขียนล้วนๆได้เลย ดังนั้น"ความรับผิดชอบ"จึงเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากๆในการเรียนระดับมหาวิทยาลัยครับ